🚩🚩 *!! महाराणी पद्मिनी !!*🚩🚩

*भाग - ६.*

राणीमां!पद्मिनी आतां चितोडगड ची महाराणी आहेत.चितोडच्या राणा राजवंशाच्या मानबिंदू आहेत त्या!त्याच सन्मानाने त्यांचे चितोडला स्वागत होईल

महाराज या राणाचा शब्द आहे,या सिंहल द्वीपच्या राजकुमारीला आम्ही प्राणपणा ने जपू!महाराज एक मागणंं आहे. आमच्या महाराणीची बालसखी मनजीत आमचा बालसखा रुपसंगासाठी द्यावी. चितोडला पोहोचल्याबरोबर या दोघांचा विवाह भगवान एकलिंगजीच्या साक्षीने लावून देऊ.महाराज आनंदाने तयार झाले.शाही मेणे चितोडगडकडे रवाना झाले.

रस्त्यात मधल्या छोट्या मुक्कामा त दोघे एके ठीकाणी बसले असतां,राणा म्हणाले,राणीसाहेब,कांही काळापूर्वी तुम्हाला मिळवण्यासाठी हा एवढा प्रदीर्घ प्रवास आम्ही जमेल तसा एकट्याने केला.कधी घोड्यावरुन,कधी पालखीतून कधी संन्याशाची वस्रे लेवून,कधी उपाशी केवळ जलपान करुन केला.यालाच प्रेम म्हणत असेल,नाही?

पद्मिनी तुम्हाला कांही सांगायचे आहे आपल्या नवीन जीवनाची सुरुवात करण्यापूर्वी तुमच्यापासून कांहीही लपवा यचे नाही.पद्मिनी आम्ही विवाहित आहो अगदी लहानपणी आमच्या पिताश्रींनी त्यांच्या जिवलग मित्राची कन्या नागमती शी आमचा विवाह लावून दिला.परंतु तुमचे रंगचित्र अचानक बघण्यात आले आणि आम्ही आमचे उरलोच नाही.सारं विसरुन चितोडगडवरुन सिंहलद्वीपपर्यत धावत केवळ तुमच्या दर्शनासाठी आलो.

तुमच्या दर्शनास्तव आम्ही स्वामींचे शिष्यत्व पत्करले.तुमच्या राजप्रासादा भोवती सदैव फिरत राहिलो.

पद्मीनी मृदु हसत म्हणाली, राणाजी,मी एक राजकुमारी आहे. स्वयं वरात आलेल्या सर्वांची संपूर्ण माहिती माझ्याजवळ होती.त्यात तुम्हीही होतात. आम्ही विवाहित आहोत हे माहित असून ही,तुम्ही आमच्याशी विवाहास राजी झालात? राणाजी,हे स्वयंवर म्हणजे पराक्रमाची परीक्षा होती.आणि पराक्रमा ला वय नसते.खरं सांगू,आपल्याला जेव्हा स्वामीजींच्या शिष्यरुपात बघितलं तेव्हाच...आणि स्वयंवरातील विजयाने त्यावर शिक्कामोर्तब केले.पण पद्मीनी, महाराणी नागमती स्वभावाने तापट आहे त्या सहजी तुम्हाला स्विकारणार नाही. चिंता करुं नका.त्यांना जेष्ठ बहिणीच्या ठायी समजू.आमच्यात कधीही मनमुटाव होणार नाही याची दक्षता घेऊं.पण नागमतीला जिंकणे येवढे सोपे नाही. शिवाय या स्वयंवरासाठी आम्ही अत्यंत गुप्तपणे,त्यांना कल्पना न देता आलोय. त्यामुळे तुमचे अनपेक्षित येणे त्यांच्या पचनी पडणार नाही.आपल्या दोघांतील, आणि नागमतीच्या नात्यातील काटे कोणाला बोचू नये एवढीच माफक अपेक्षा!

प्रवास पुन्हा सुरु झाला.आलं चितोडगड!मेणा अलगद खाली ठेवला. पद्मिनी खाली उतरल्या.सावलीसारखी मनजीत महाराणींच्या पाठी उभी होती. पद्मिनींनी मनोमन भूमातेला नमस्कार करुन म्हणाली,माते,मला आशिर्वाद दे! माहेर सासर या दोन्ही कुळांचे नांव रोशन होईल असेच माझे वर्तन असू दे!

समोर भगवान एकलिंगाचे फार जुने मंदिर,या स्थानाला प्रत्यक्ष महादेवाचे पाय लागले असे म्हणतात.पद्मिनीने मंदिराच्या कळसाला श्रध्देने हात जोडले.

राणाजी आल्याचे कळल्याबरोबर सारे महाद्वाराकडे धावले.राणी पद्मिनीच्या रुपाने सारे आवाक झाले.मस्तकावरुन ओढलेलेला चुनरीचा पदर असलेली एक वृध्दा,हातात गडद लाल रंगाच्या बांगड्या घेऊन,मंद पावले टाकत अचानक पद्मिनीजवळ आली.क्षणभर दोघींची नजरानजर झाली.पद्मिनीला सिंहलद्वीप मधील देवी पद्मावतीच्या डोळ्यांची आठवण झाली.तिच आणि तशीच प्रशांत नजर,प्रसन्न भाव!पद्मिनीने वाकून त्या वृध्देचे चरणस्पर्श करुन म्हणाली, देवीमां तुझा आशिर्वाद सदैव असू देत!

मुली ह्या बांगड्या नेहमी हातात असू दे.तुझं सौभाग्य अखंड राहिल. मोठ्या आदराने पद्मिनींनी त्या बांगड्या हातात घेतल्या.वृध्देच्या मुखावर गूढ हास्य पसरले.आणि गर्दीत एकाएकी दिसेनाशी झाली.आयुष्याच्या प्रत्येक वळणावर तुला देवी पद्मावतीचा आशिर्वाद मिळेल हे स्वामीजींचे शब्द पद्मिनींना आठवले.

देवी नागमती आल्या,कुणी तरी म्हटले.आणि क्षणांत गर्दी दुभंगली.शुभ्र गोरा रंग,कृश अंगकाठी,वस्रालंकारांनी सजलेल्या नागमतीने पद्मिनीकडे पाहले. तिच्या असामान्य रुपाने त्या प्रभावित झाल्या.,पण क्षणभरच!कपाळावर आठी पडली.दासीच्या हातून तबक घेऊन वधू वरांना औक्षण करुन म्हणाल्या,या.. धाकट्या राणीसाहेब या...चितोडच्या परिवारात तुमचं स्वागत आहे.पद्मिनींनी त्यांना प्रणाम केला.डोळ्यात मत्सराचा विखार दिसला.पद्मिनीपुढे एक कठोर आव्हान होते,जे त्यांनी मनोमन स्विकारले.

क्रमशः