🚩🚩!! महाराणी पद्मिनी !!🚩🚩

भाग - ३१.

राणा रतनसिंगांना अल्लाउद्दीन दिसल्याबरोबर क्षणार्धात भाला फेकला, पण अचानक राघव चेतन सैनिंकाच्या गर्दीतून येऊन तो भाला मधेच अडवून म्हणाला,रतनसिंग! सुलतानवर प्रहार करण्यापूर्वी माझ्या प्रेतावरुन जावे लागेल.राघवला पाहून राणाजींच्या तळ पायाची आग मस्तकात गेली.स्वतःच्या स्वार्थासाठी देशद्रोह केलास.तुला जीवित सोडले हीच चुक केली.गोराकाकांनी जाणले.राणांचा जीप धोक्यात आहे. आपल्या विशेष सैनिकांसह गोराकाका त्वरेने त्यांच्या मदतीला धावले.नजरेनेच गोराकाकांना थांबवले आणि एकाच प्रहारात राघव चेतनचा घोडा जायबंदी केल्यामुळे तोल जाऊन खाली कोसळला उठ!उभा रहा!अजून आम्ही निःशस्रावर वार करत नाही.उचल ती तलवार.दोघांचे द्वंदयुध्द सुरु झाले.आजुबाजुचे सैनिक युध्द थांबवून या दोघांचे युध्द पाहूं लागले तलवारींचा खणखणाट होत होता.दोघेही तुल्यबळ होती.राणाजींच्या प्रहाराने त्याची ढाल तुटली.तलवाल निसटून खणखणत दूर जाऊन पडली.

महाराज,या देशद्रोह्याची गय नका करुं.याने चितोडच्या सार्‍या वाटा शत्रू साठी खुल्या केल्या.आणि राणांजींच्या एकाच वारात राघव चेतन निष्र्पाण होऊन खाली कोसळला.बादशहा अल्लाउद्दीन चकित होऊन युध्द पाहत होता.राघव चेतनचा अंत बघून भानावर आला.राणाजींचे उग्ररुप बघून धास्ताव ला.त्याने माहुताला हत्ती वळविण्याचा इशारा केला.परंतु संतापलेल्या राणाजींनी त्यालाही उसंत दिली नाही. राणाजींनी त्याच्या हत्तीची सोंड कापल्यामुळे तो सैरावैरा धावत सुटला आणि हत्तीबरोबर तो दिसेनासा झाला. त्याची वेळ आली नव्हती.

युध्द अखेर युध्दच असते.रणदेवते ला फक्त रक्ताची आहूती हवी असते. अल्लाउद्दीनच्या प्रचंड सेनेपुढे चितोडचे सैन्यबल कमी पडू लागले.चितोडच्या घराघरातू मृत्युची पावले उमटूं लागली. वीरांच्या मृत्युवार्तेने राणाजींची निद्रा नाहीशी झाली.

महासेनापती गोरासिंगानी बातमी आणली,महाराज घात झाला.चितोडचा पहिला दरवाजा शत्रूच्या हाती गेला. सेनापती अर्जुनसिंग त्यांच्या एक हजार सैनिकांसह मृत्युमुखी पडले.सकाळ पासून त्यांनी शत्रूच्या १५ तोफा निकाम्या केल्यात आणि अखेर.. गोराकाकांना पुढे बोलणे अशक्य झाले.राणांचे डोळे भरुन आले.सेनापतींच्या अनेक आठवणी मनांत दाटून आल्या.बालपणापासूनची मैत्री मृत्युने गिळून टाकली.

यापुढचा प्रत्येकक्षणी मृत्यु पावला पावलाने पुढे येतो आहे.आज प्रथमच राणांजींच्या स्वरांत निराशा होती. जे थंम्बोरला घडले त्याचीच पुनरावृत्ती इथे होणार खिलजीच्या सैन्यबळापुढे चितोड च्या निष्ठा आणि शौर्य अपूरे ठरणार! ईश्वर सत्याच्या बाजूने असतो असे म्हणतात.मग आम्ही त्याला दिसत नाही कां?काका पुढचे भविष्य आमच्या नजरे समोर स्पष्ट दिसत आहे.आपल्याला एकाकी पाडण्यात खिलजी यशस्वी झाला.आपल्यातलाच कोणीतरी फितूर झाला असावा.अन्यथा आपली गुप्त योजना त्याला कशी कळली?नेमके पराक्रमी मोहरेच कसे गारद होत आहेत? गोराकाका हे युध्द सुरु झाल्यापासून प्रत्येक क्षणी अस्वस्थ आहे.माझ्या सैनिक,सरदार,वीरांच्या मृत्युने बेचैन झालोय.तोफा निकामी होत आहे.क्षणा क्षणाला सैन्यबळ कमी होत आहे.आज तो पहिल्या द्वारापाशी पोचला.पुढे येत येत तो महाद्वाराशी येईल.काका,मी काय करु? हरलो काका! काका हरलो मी! चितोडचे रक्षण नाही करु शकत.क्षमा करा...क्षमा करा..डोळ्यात येणारे अश्रू दडपण्यासाठी राणाजींनी डोळे मिटून घेतले.चितोडच्या सूर्याला ग्रहण लागले.

‌ भाभीमां आशिर्वाद द्या.अवघा १५ वर्षाचा बादल युध्दावर निघाला.अजुन त्याचे कोवळेपण,निरागसताही संपली नव्हती.पण त्याला लढाईवर जाणे भाग पडले.चितोडची परिस्थिती दिवसेंदिवस गंभीर होत चालली होती.घराघरातले कर्ते पुरुष लढाईत कामी आले होते. स्रीया बनवण्याबरोबरच तोफाही चालवत होत्या. सारे चितोड युध्दात गुंतले होते. केवळ बालके व वृध्द सोडून..सूर्यास्ता नंतर घरे रिती होत होती पुन्हा कधीही न भरण्यासाठी..महाराणींच्या डोळ्यात पाणी तरळले.पूर्ण सैनिकी वेशातील बादलकडे पाहत होत्या.माझ्या भाभीमां चा अपमान करणार्‍या नराधमाला ठार करण्यासाठी निघालो.त्याला मारल्या शिवाय परत येणार नाही.सुरक्षित परत ये तुझी भाभीमां तुझी वाट पाहते...ये.. विजयी होऊन ये...त्याला औक्षण झाल्या वर त्याच्या आवडत्या शुभ्र घोड्यावर स्वार झाला.देवीमां बादलचे रक्षण कर. निष्पाप बालकाला सांभाळ!

क्रमशः