🚩🚩!! महाराणी पद्मिनी !!🚩🚩

भाग - ३०.

महाराज! सारे श्रेय महाराणी पद्मिनींचेच!विश्वासघातक्याला तसेच उत्तर देण्याची कल्पना केवळ महाराणीं चीच!आम्ही फक्त अंमलबजावणी केली इतकच.त्याचवेळी राजमाता बादलसह प्रवेशल्या.आल्या आल्या बादलने विचारले,काका, मेला कां तो दुष्ट सुलतान?गोराकाकांना चूप बसलेले बघून बादल म्हणाला, माझ्या भाभीमांचा अपमान करणारा तो सुलतान माझ्याच हातून मरेल.नक्की मीच मारणार त्याला.

राजमाता म्हणाल्या या पोरांत मला अभिमन्युचे रुप दिसते.

सार्‍या प्रकाराने पिसाळलेला अल्लाउद्दीनने युध्दाचे आदेश दिले.युध्द सुरु झाले.पुन्हा एकदा एक अलौकिक रुपगुणसंपन्न स्री सर्वनाशाचे कारक ठरली होती.

एका स्रीला तिच्या पती,पुत्र,कुटुंबा पासून हिरावून घेण्यासाठी एक कामुक रावण लढाईसाठी उभा होता.चितोड सारखा दुर्गम गड जिंकण्यासाठी मलिक काफूरने जबरदस्त योजना बनवून मुंगी ला ही शिरकाव होणार नाही इतका दाट वेढा सर्व बाजूने बसवला.चितोडला मदत येणार्‍या सर्व वाटा रोखून धरल्या. एकाकी पडलेल्या चितोडला हे फार मोठे आव्हान होते.राणाजींवर प्रेम करणारा प्रत्येक जण शस्रे घेऊन चितोडच्या सन्मानाच्या संरक्षणेसाठी ठामपणे उभा होता. या देशातील प्रत्येक स्री या देशाची मानबिंदू आहे ही जाणीव त्या स्रीलंपट माणसाला व्हायलाच हवी.प्रत्येक घरातील पिता,पुत्र शस्रे घेऊन बाहेर पडले. स्रीसेनाही मागे नाही राहिली.राणां चा व महाराणींच्या अपमानाचा बदला घेण्यासाठी प्रत्येक घरातील दुर्गा मोठ्या त्वेषाने बाहेर पडली. आणि...

चितोडच्या बुरुजांवर अल्लाउद्दीन च्या लांब पल्ल्याच्या तोफांचा अखंड मारा सुरु झाला.मद्य पाजून उन्मत्त झालेले विशाल हत्ती चितोडच्या मजबूत दरवाजांना धडका देऊ लागले.रणवाद्यां चा आवाज घुमू लागला.खिलजीचे आक्रमक सैनिक पावला पावलांनी पुढे सरकत होते.सर्व दिशांनी शत्रू सैन्य गडा वर चढण्याचा प्रयत्न करणार्‍यांना राणां चे सैनिक त्यांना नेमके टिपत होते.आणि

गडाचे दरवाजे उघडून भगवान एकलिंगजीचा जयघोष करीत चितोडची सेना बाहेर पडली.विशिष्ट चक्राकार गतीने तलवारी फिरवत चितोडचे वीर निर्भयपणे शत्रूगोटात शिरले.पहिली फळी तोडली. चितोड सैनिकांचा त्वेष व जोश शत्रूंमधे भय उत्पन्न होत होते.तुंबळ युध्द जुंपले होते.प्रत्येक गटाचे सेनानाक आपल्या सैनिकांना उत्तेजित करीत होते. रक्ताचे पाट वाहू लागले.रक्तमासांचा चिखल झाला.बिना डोक्याची धडे जागो जागी पडूं लागले.अर्धवट जखमी हत्ती, घोडे अस्ताव्यस्त पळत असल्यामुळे बरेचसे सैनिक तुडवल्या जाऊ लागले. न थांबता अविरत युध्द सुरु होते.कधी कधी शत्रूला पाठ दाखवून परत आलेल्या सैनिकांना राणाजी,महाराणी श्रीकृष्णाचा व रामाचे उदाहरण देऊन त्यांचे मनोबल वाढवत होते.अंतिम विजय सत्याचा आहे आपली ही लढाई सत्यासाठीच आहे.

आपल्या राणा आणि महाराणी च्या शब्दांनी सैन्यात उत्साह निर्माण होऊन आपल्या राज्य रक्षणार्थ प्राणार्पण करण्याच्या नव्या उमेदीने युध्दासाठी सज्ज होई.नित्य येणार्‍या वार्तांनी पद्मिनी चिंतेत होत्या.महाराणांचा आवाजही त्यांना ऐकू गेला नाही म्हणून राणाजींनी त्याच्या खांद्यावर हात ठेवला तर,त्या केवढ्यांदा तरी दचकल्या.आ..आपण कधी आलात? तुम्ही हरवल्या होत्या तेव्हाच.तुम्हाला शोधायला आलो. राणाजी! केवळ माझ्यामुळे घडत असलेल्या या संहारात नित्य बळी पडत आहे हे सहन होत नाही.माझ्यामुळे सुरु झालेले हे युध्द थांबवायचे आहे.हा देह, हे जगणे नकोसे झाले आहे.राणाजींनी आपल्या कवेत घेतले.त्यांना शांतपणे म्हणाले, राणी आतां माघार नाही.चितोड च्या मानबिंदूला स्पर्श करणार्‍या नीचाच्या मृत्युनेच हे युध्द संपेल.

तुंबळ युध्द सुरु होते.आणि अचानक राणाजींचे लक्ष एका सजलेल्या विशाल हत्तीकडे गेले,ज्यावर सशस्र खिलजी दिसला मात्र,राणाजींचा सारा संताप उफाळून आला.गोड बोलून यानेच विश्वासघाताची सुरी उरात खुपसली. यानेच गलिच्छ नजर महाराणीवर ठेवण्याचा घोर अपराध केला होता. चितोडच्या सुखाला दृष्ट लावण्याचा गुन्हा यानेच केला होता.लाखोंच्या प्राणहानीला कारण ठरणारे युध्द यानेच सुरु केले. वाटेत आडवे येणारे शत्रू कापित,स्वतः भोवतीचे सुरक्षाकडे तोडून राणाजी अत्यंत वेगाने स्वतःच्या जखमांची पर्वा न करतां खिलजीकडे झेपावले.त्यावेळचे राणाजींचे उग्र रुप तांडव करणार शिवा सारखे दिसत होते.

क्रमशः