🚩🚩 *!! महाराणी पद्मिनी !!*🚩🚩

*भाग - ८.*

पद्मिनी म्हणाल्या,चितोडगडची सून होण्याचे भाग्य मला लाभले हे माझे सुदैवच!खरे भाग्य आमचे होते.पण सारे जग पालथे घालून राणाजी तुला इथे घेऊन आले.आता सारेच वाटून घ्यावे लागेल.राणाजींचे प्रेम देखील...देवी ह्या लग्नाच्या गाठी इश्वराने आधीच निश्चित केलेल्या असतात.त्याची कांही योजना असेल.असेलही,पण एका म्यानात दोन तलवारी राहत नाहीत.पण देवी,एका घरांत दोन बहिणी राहु शकतात.आणि आपण ते प्रेम निर्माण करु.मला खात्री आहे,तुमच्या मनात माझं स्थान निर्माण करुं शकेन.तसं होईस्तोवर तूं राणाजीं पासून दूर रहायला हवस!अंगावर वीज कोसळल्याचा भास पद्मिनींना झाला.पण क्षणभरच!दुसर्‍याच क्षणी म्हणाल्या!देवी हे आव्हान स्विकारलं आणि तुमची अटही.पद्मिनींनी समिध्देश्वराच्या पिंडीवर चे बेल उचलून नागमतीला वचन दिले. न कळत तिचे नेत्र झुकले.

राणाजी चितोडगडला आल्या पासून,पद्मिनींना द्यायला त्यांना वेळच मिळाला नाही.बराच काळ दूर असल्या मुळे खोळंबलेली बरीच कामे प्रलंबित होती.दिल्ली सल्तनीत झालेल्या भूकंपा चे हादरे सार्‍या राजपुतान्यात उमटले होते. राजकीय घडामोडींचा परामर्श घेणे अद्याप बाकी होते.त्यातच राणी नागमती ने केलेला अंतर्गत कलह अपेक्षित असला तरी तनावपूर्णच होता.सात समुद्र ओलांडून आणलेल्या जलकन्येला सगळी सुखे द्यायची होती..!

राणाजींनी पद्मिनीच्या कक्षात प्रवेश केला नी जागीच थबकले.तेथील पवित्र वातावरण व देवघरांतीलत कृष्ण मूर्तीसमोर शुभ्रवस्र धारण केलेली पद्मिनी एखाद्या देवीसारखी भासत होती.त्यांना अडथळा येऊ नये म्हणून राणाजी वाट बघत बसून राहिले.किती तरी वेळ गेला. राणाजी आल्याचे त्यांना कळलेही नाही. प्रसाद देत त्या म्हणाल्या,कांही दिवसां पूर्वी समिध्देश्वराच्या दर्शनाला गेले असतां,तिथे एका स्वामींचे दर्शन घडले. चितोडगडाच्या कल्याणासाठी व राज्या वर येणार्‍या संकट निवारानार्थ आणि महाराजांच्या दीर्घायुष्यासाठी त्यांनी मला हे व्रत करण्याची आज्ञा दिली.खरं म्हणजे तुमच्या भेटीच्या ओढीने आलो होतो. परंतु.... रागवलात? छे! तुमच्या या वर्तनाने माझी प्रिती अधिक वाढली.तुम च्या या उपासनेला माझी साथ आहे. पद्मिनीनिवासात राणाजींनी निवास केला नाही ही वार्ता वार्‍याच्या वेगाने देवी नागमती पर्यत गेली.त्यांना समाधान वाटले,पण क्षणभरच!तिला याहून अधिक हवे होते.

एकाचवेळी शेकडो लोक बसू शकतील अशा सभागृहात दरबार भरला. चितोडचे सारे श्रेष्ठ सरदार आसनस्थ झाले.उजव्या बाजूला स्रीयांसाठी अत्यंत तलम पडद्याने सजवलेला सज्जा होता. सारे मोठ्या उत्सुकतेने राणाजींची व नव्या राणींच्या प्रतिक्षेत होते.थोड्याच वेळात धीरगंभीर पावले टाकत,राणी पद्मिनी व नागमतीसह राणाजींनी प्रवेश केला.सर्वांनी उठून आदराने उत्थान दिले. सिंहासनाला प्रणाम करुन राणाजी आसनस्थ झाले.महामंत्री सुजानसिंगने चितोडगडच्य्या नव्या महाराणीचे स्वागत केले.राणा रतनसिंह आणि पद्मिनींनी दोन्ही हात जोडून सर्व उपस्थितांना नमस्कार केला.राणी पद्मिनींचे लक्ष्मी सारखे दैवी रुप व अपूर्व सौंदर्य पाहून सारा दरबार भारावून गेला.

महाराणा,पद्मिनी व राजमाता सरस्वतीदेवींच्या जयघोषाने सारा दरबार दुमदुमुन गेला.नागमतीच्या कपाळावर तीव्र आठी उमटली.महांमत्र्याच्या संकेता ने दरबार शांत झाला.नंतर त्यांनी महा राणांना राज्यकारभाराचा आढावा प्रस्तुत केला.मित्रहो!मी कांही काळ राज्यापासून दूर होतो,तरी आपण माझी उणीव भासू दिली नाही.असेच सहकार्य नेहमीसाठी आपल्याकडून अपेक्षित आहे.राज्य फक्त

माझे एकट्याचे नसून आपणां सर्वाचे आहे. नंतर

राणा रतनसिंहांनी सर्व प्रधान मंडळाचा सत्कार केला.नजराणे व भेटी देऊन त्यांचे कौतुक केले.राणी पद्मिनी हे सारं उत्सुकतेने पाहत व राणाजींबद्दल असणार्‍या आदराने त्या सुखावत होत्या. मात्र महामंत्री सुजानसिंगची बेचैन नजर पाहून कारण विचारल्यावर,म्हणाले, महाराज!दिल्लीची सत्ता काबिज करुन हिंदुस्थानात पाय रोवण्याचे मुघलांचे प्रयत्न सुरु आहे.असे असले तरी, जलालुद्दीनने कितीतरी काळ राजपुतां बरोबर मैत्रीचे धोरण स्विकारले होते,पण दिल्लीचे सुलतान जलालुद्दीन खिलजी पैंगबरवासी झाले.अरेरेऽ! बादशहा जलालुद्दीन फार थोर आणि सच्चा माणूस होता.स्वच्छ पाण्यासारखे निर्मळ मन होते त्याचे..

महाराज!कदाचित त्याच निर्मळमना मुळे त्यांचा घात झाला.त्यांचा पुतण्या व जावई असलेल्या अल्लाउद्दीन खिलजीने त्यांना धोक्याने ठार मारले.त्याने स्वतः बादशहाचे शिर कलम केले आणि स्वतः दिल्लीचा सुलतान झाल्याची द्वाही फिरवली.

क्रमशः