🚩🚩!! महाराणी पद्मिनी !!🚩🚩

भाग - २१.

अमात्य येऊन म्हणाले, महाराज, खिलजीच्या तळावरुन एक दूत आलाय!

त्याला आदरपूर्वक दरबारात हजर करा. राणाजी! हम बादशहाके निकट सलाहाकार दिलावर हुसेन हुॅं।त्याने अतिशय आदराने राणाजींना कुर्निसात केला.चितोडगडमें आपका स्वागत है ।

महाराज! आपकेबारेमें बादशहा को पूरी जानकारी आहे.चितोडबरोबर मैत्रीचे संबंध ठेवण्याची त्यांची इच्छा आहे.हमें मंजूर हे । विनाकारण तेढ वाढविण्याची आमचीही इच्छा नाही. सुलतानसाबने भेजा प्यारभरा तोहफाचा स्विकार व्हावा.आणि त्याच्या इशार्‍या नीशी अत्यंत आडदांड दिसणार्‍या कठोर काळ्या सात सेवकांनी कमरेत वाकून राणाजींना मुजरा केला आणि मखमली कापडांनी झाकलेली तबके राणाजींना पेश केली,सातही सोन्याची तबके सुवर्ण मोहरा,अत्यंत मोल्यवान रत्न,हिरेमाणकां नी अनमोल रत्नांनी भरलेली होती. बादशहांनी ऐवढी तसदी कशाला घेतली त्यांचा मैत्रीचा संदेशच पुरेसा आहे.

महाराज हा प्रेमाचा नजराणा आहे मैत्री पक्की व्हावी या उद्देशाने चितोदगडा वर येऊन आपली प्रत्यक्ष भेट घ्यायची सुलतानाची इच्छा आहे.राणाजी क्षणभर थांबले.मग महासेनापतीकडे बघितले मग अमात्य सुजानसिंगला म्हणाले,दिलावर हुसूनच्या राहण्याची नीट व्यवस्था करा आणि चितोडगडच्या महाराजांच्या मैत्री चा नजराणा घेऊन तुम्ही स्वतः दिलवर हुसेनबरोबर सुलतानाच्या तळावर स्वतः जाऊन,प्रत्यक्ष भेटून त्यांना आमंत्रित करा.दुसर्‍याच दिवशी अमात्य सुजान सिंग,सुलतान अल्लाउद्दीनच्या भेटीस रवाना झाले.

सुजानसिंगानी आणलेला निरोप ऐकुन राणाजी म्हणाले,नाही..नाही हे कदापी शक्य नाही.एकवेळ राजपूत स्री मरण पत्करेल.पण परपुरुषाच्या सावलीलाही उभी राहणार नाही.महाराणी पद्मिनींची भेट घेण्याचा मनसुबा व्यक्त करतांना त्या बादशहाला शरम कशी वाटली नाही? महाराज, शांत व्हावे! आपल्याला भेटणे हा तो स्वतःचा सन्मान वाटतो म्हणाला. याच भेटीत महाराणी पद्मिनींचीही भेट व्हावी अशि मनिषा त्याने व्यक्त केली इतकेच! महाराणी विषयी त्यांच्या मनात अतिशय औत्सुक्य वाटले.त्याने अनेक प्रश्न मला विचारले, महाराणींच्या रुपागुणांची कीर्ती,त्यांनी निर्माण केलेल्या स्रीसेनेबद्दल ऐकल्याने त्यांच्या दर्शनाची अभिलाषा व्यक्त केली.केवळ बहिण भावाच्या नात्याने भेट व्हावी अशी त्याने विनंती केली.याभेटीनंतर तो इथून निघून जाणार,चितोडशी युध्दाचा कोणताही हेतू नाही.

संतापाने लाल तांबडे होत,महा सेनापती गोराकाका म्हणाले,नाही महाराज,सुलतानचा हेतू ठीक नाही.मैत्री पूर्ण राजकारणात महाराणींचा काय संबंध?त्या कुटील मानसाच्या मनांत वेगळेच कांहीतरी शिजत असावे.एकी कडे शब्दांचे घोडे नाचवतो आणि दुसरी कडे मोठ्या हमल्याची तयारी करीत असेल.त्याला अशी संधी देणे म्हणजे आ बैल मुझे मार" असे होईल.त्यापेक्षा त्याची घृणास्पद योजना अमलांत येण्या आधीच,वाट न बघतां त्याच्या तळावर हमला करु या!एका मुघल सुलतानाने चितोडच्या महाराणीच्या भेटीची इच्छा करणे म्हणजे,महाराणीचा,तुमचा, आणि चितोडचाही अपमान आहे,तो आम्ही कदापिही सहन करणार नाही.

अमात्य सुजानसिंह म्हणाले, मी फक्त सुलतानचीच भेट घेतली नाही तर, मिळालेल्या संधीचा फायदा घेऊन, त्याच्या सैन्यतळाचे बारकाईने निरिक्षण केले.महाराज, अल्लाउद्दीनचे सैन्य अफाट आहे.आपले सैन्यबळ त्याच्या एक तृतीयांशही नाही.अत्यंत उत्कृष्ट तोफखाना,दारुगोळा,तलवारी धनुष्यबाण,शस्रे तयार करणारे असंख्य कारागिर अखंडपणे शस्रे बनविण्याचे काम सुरु आहे.तो सैनिकांच्या कुटुंबा साठी भरपूर पैसे देतो.धनाच्या लोभाने सुलतानाशी निष्ठा बाळगून आहे.एखाद्या सैनिकाने जर त्याच्या विरोधात पाऊल उचलले तर त्याला व त्याच्या कुटुंबाला भयंकर शिक्षा भोगावी लागते.त्यामुळे आपल्या प्रियजनांच्या जीवितभयानेही सैन्य त्याच्याशी बांधून राहतात.अमात्य सुजानसिंग म्हणाला, महाराज!मी प्रत्यक्ष अल्लाउद्दीनला भेटलो.त्याच्या बोलण्यात सच्चेपणा वाटला.त्याने स्वतःहून पुढे केलेला मैत्रीचा हात स्विकारायला हरकत नसावी.अन्यथा त्याची वक्र दृष्टी वळली तर सारे चितोड होरपळून जाईल...

सुजानसिंहऽऽऽ संतापाने गोरा काका म्हणाले,तुम्ही काय बोलता, तुम्हाला तरी कळते का?चितोडच्या महाराणीनी त्या मुघल बादशहाची भेट घ्यावी अस सुचवतांना तुम्हाला...की तुम्हालाही त्याने धन देऊन खरीदले?

क्रमशः