🚩🚩 *!! महाराणी पद्मिनी !!*🚩🚩

*भाग - ३.*

पण राणाजी चितोडगड तर फार लांब आहे ना? होय! इथे दक्षिण टोकास येण्यास कित्येक दिवसाचा प्रवास व विशाल समुद्र ओलांडून यावे लागते.या प्रवासांत भारताचे दर्शन घडले.इथली सारीच संस्कृती वेगळी आहे.वेषभूषा, राहणीमान,घरे! पद्मसिंह वेषातील पद्मिनी त्या चितोडगडच्या देखण्या राणा कडे मोठ्या औत्सुकतेने बघत होती.पण महाराज,आपण एकटेच इतक्या दूरवर? तसच खास कारणास्तव आलोय!हे द्वीप म्हणजे ईश्वराने पृथ्वीला दिलेले वरदान आहे.निसर्गरम्य,तृप्त,समृध्द सागराच्या पोटातून उमलून आलेलं...

अगदी खरय!या बेटावर पूर्वी कुबेराचं समृध्द राज्य होत.याच द्वीपावर रावणानं सीतामाईला आणलं होत.इथेच राम-रावण सर्वविनाशी युध्द झालं होत. बिभीषणाला हे राज्य सोपवून इथूनच सीतेसह राम लक्ष्मण अयोध्येला परतले होते.होय!चितोडगडपेक्षा आगळावेगळा देश आहे हा...इथे अहंकाराचे पदर आपो आप गळून पडतात.मन स्वच्छ निर्मळ होते.

सागरातील सात सुंदर बेटांनी मिळून हा जंबूद्भीप तयार झाला.राजा गंधर्वसेनांच्या सजग राज्यकारभारामुळे सिंहलद्वीप धनसमृध्द होत आहे.मित्रा, रतनसिंह थेट पद्मसिंहकडे पाहत म्हणाले इथल्या राजकुमारीचे स्वयंवर असल्याचे ऐकून इथे आलोय.राजकुमारीला जिंकण्यासाठीच!आणि दुर्देवाने तसे घडलेच नाही तर पद्मावतीदेवीच्या मंदिरा त आजन्म उपासनेत घालवेन आणि रतनसिंह झटकन निघून गेले.

राजकुमारी तुमचं हे साहस आम्हाला मुळीच रुचलं नाही.महाराज गंधर्वसेन क्रोधाने म्हणाले,आणि मनजीत तूऽ? तु ही सामील झालीस हे आणखीन खेदजनक.पिताश्री,यात तिचा कांहीही दोष नाही.ही कल्पना आणि हट्ट आमचा आहे.दोघींच असं एकटे जाणं,कोणता धोका पत्करताहात याची कल्पना तरी आहे कां?

पिताजी,भालाफेक,तलवारबाजी आणि अचूक लक्षवेध यात माझा हात कुणीही धरुं शकत नाही हे अपण जाणतां ना? होय,तुझे हे कौशल्य वादाती त आहे,पण आज्ञाभंगाचं काय?महाराणी चंपावती म्हणाल्या,महाराज खरं शासन या राजकुमारीलाच करायला हवे.

राणीमाॅं, विवाहानतर तुमच्यापासून कायमचे दूर होण्याची केवढी मोठी शिक्षा होणार आहे,यापेक्षा दुसरे कोणते मोठे शासन असणार माझेसाठी?दोन दिवसां नी होणार्‍या स्वयंवराचे स्मरण झाले आणि राणीमांचे मन भरुन आले.तिच्या अलौकिक सौंदर्याकडे पाहून त्यांना वाटले,कुणा अप्सरेने नव्हे तर साक्षात देवी पद्मावतीनेच राजकुमारी पद्मिनीच्या रुपात जन्म घेतला.

महाराज गंधर्वसेनांनी आपल्या एकुलत्याएक लाडक्या लेकीला कोणते ही बंधन न घालतां एखाद्या राजपुत्रा सारखे शस्रविद्येचे शिक्षण दिले. राज कारण,धर्मकारणाचे ज्ञानही तिने मिळव ले.तसेच माता चंपावतीकडून पौराणिक गोष्टीतून बरीचशी माहिती मिळाली.व त्यावर अखंड प्रश्न विचाराची.माताजी, एकीकडे स्री ला देवी मानायचे तर दुसरी कडे तिचा अपमान,अन्याय करायचा हे कसे?देवी सीतेवर तर प्रत्यक्ष रामांनीच अन्याय केला.मग न्याय मागायचा तरी कुणाला?पांच बलवान पतींची पत्नी महाराणी द्रौपदीच्या वस्राला भर सभेत हाता घालायचे धारीष्ट्य दुर्योधनाला कसे झाले?तिच्या सर्वच प्रश्नांना उत्तर देणे चंपावतीला अशक्य होत असे.ती पद्मिनी च्या बालपणींच्या आठवणीत मग्न झाली

राणी म्हणाली,महाराज आठवते आपल्याला? एकदा तुम्ही शिकारीला पद्मिनीला नेले नव्हते तर,चार दिवस तिने नुसता रडून गोंधळ घातला होता. ती विवाहानंतर आपल्याशिवाय सारे आयुष्य कसे काढणार?पद्मिनी अस्वस्थ पणे म्हणाली,या स्वयंवर परंपरेची आम्हा ला भीती वाटते.भीती आणि भय हे शब्द ह्या सिंहलद्वीपच्या राजकन्येच्या तोंडी शोभत नाही.इथली सामान्य कन्याही विरांंगणा असते.ती जन्माबरोबरच शौर्य आणि धैर्य घेऊन येते.

तसं म्हणायचं नव्हतं रानीमां! एका अनोखा परिवार आणि राज्याचा स्विकार करणे किती अवघड असेल?नाही बेटा.. विवाहानंतर सार्‍या अपरिचित बदलांचा स्विकार करण्याची आंतरिक शक्ती प्रत्येक स्रीमधे असते.चिंता करुं नको.हे स्वयंवर म्हणजे शौर्यचं,पराक्रमाचं, बाहू बलाची,बुध्दीची,ज्ञानाची,निर्णय क्षमतेची परीक्षा आहे.आणि या सर्व कसोटींना उतरणारा वीर निश्चितच सामान्य नसेल. पद्मिनीच्या नजरेसमोर रतनसिंहाचा चेहरा तरळला.पण मोठ्या कष्टाने दूर सारले.

क्रमशः