🚩🚩 *!! महाराणी पद्मिनी !!*🚩🚩

*भाग - ५.*

राजकुमार पद्मवत आणि राणा रतनसिंहांमधे सुरु झालेली आकर्षक लढत सर्व उपस्थित श्वास रोखून बघू लागले.तलवारी एकमेकांवर आदळू लागल्या.प्रतिस्पर्ध्याला नामोहरण करण्यासाठी वेगवेगळ्या क्लुप्त्या योजल्या जाऊ लागल्या.एकमेकांवर शब्द आणि शस्राचे आघात होऊ लागले. आणि काय,कसे झाले हे कुणालाच कळले नाही.समोरचे दृष्य थक्क करणारे होते.राणा रतनसिहाच्या छातीवर तलवार टेकवून पद्मसिंह उभा होता.आणि एका बेसावध क्षणी विलक्षण चापल्याने रतन सिंहाने छातीवर टेकलेली पद्मसिंहची तलवार बाजूला करुन उंच उडी घेऊन त्याने पद्मसिंहवर वार केला.पद्मसिंहने वार तर चुकवला पण त्या वाराने मस्तका वरचा केसरी फेटा खाली पडला. आणि..

एकत्र बांधलेले रेशमी केस सळसळत मानेवर,पाठीवर ओघळले. राणाच नव्हे तर सारे प्रेक्षकगृह थक्क झाले.राजकुमारी आपण? राणासिंह चकित होऊन म्हणाले.युध्दाच्या श्रमाने चेहरा लाल झालेला,तेजस्वी नेत्र खाली झुकलेले,अभिमान,संकोच,समाधान यांच्या मिश्रणाने प्रसन्न हसू ओठांवर विलसत होते.

‌ राजकुमारी,आपल्या पराक्रमाने आम्ही तुमच्यावर मोहित झालोय,नव्हे तुमच्या प्रेमात पडलो.तुमचे रुप विलक्षण तर आहेच,पण तुमचे तलवार कौशल्य त्याहून विलक्षण आहे.तुमच्याकडून पराभव पत्करायला आम्हाला नक्कीच आवडले असते.राजकुमारीच्या डोळ्यात थेट बघत म्हणाले.राजकुमारीऽ! या रतन सिंहाच्या प्रेमाचा स्वकार कराल? आणि एकाएकी पद्मिनीला त्या डोळ्यांची ओळख पटली.

देवी पद्मावतीच्या मंदिरात विरक्त संन्यसाच्या रुपात,याच डोळ्यांनी तिला मोहिनी घातली होती.गेले कित्येक दिवस हेच डोळे तिचा पाठलाग करीत होते.देवी पद्मावतीने तिच्या स्वप्नातला राजकुमार तिच्या सर्व अटी पूर्ण करुन तीच्या समोर उभा होता.तिच्या मुखावर लज्जा व संकोच्याचे रंग पसरले.वाकून हातातील तलवार राणाजींच्या चरणांवर ठेवली. राजकुमारी पद्मिनी व राणा रतनसिंहाच्या जयजयकाराने सारी स्वयंवर नगरी दुमदुमुन गेली.

महाराज गंधर्वसेन म्हणाले, रतन सिंह,तुम्हाला आणखी एका प्रश्नाचे उत्तर द्यायचे आहे.विचारा महाराज!आपली ज्ञानसंपन्नता,बाहूबल,पराक्रम सिध्द केला,पण संकटसमयी अहंभाव,वैयक्ती क सुख आणि प्रजेची सुरक्षतेचा विचार करतां,ज्ञान आणि पराक्रम या दोन्हीचा मेळ राजाने कसा घालवावा?रतनसिंहां नी क्षणाचाही विलंब न लावतां म्हणाले, महाराज! देश म्हणजे देह आणि प्रजा म्हणजे देशाचे ह्रदय!जसे मन देहावर राज्य करते,तसेच राजाचे देशावर अधिपत्य असते.ज्ञान,बुध्दी हे देशरुपी देहाचे दोन नेत्र,तर पराक्रम व राजनीती हे दोन बाहू.राजाने भावनेपेक्षा बुध्दीचा आणि ज्ञानाच्या नेत्रांनी डोळसपणे संकटाचे अवलोकन करावे.स्वार्थ आणि अहंकारापेक्षा प्रजेचे सुख आणि सुरक्षेचा विचार करावा.संकटसमयी राजाने प्रजे च्या सुखाला प्राधान्य द्यावे.प्रजेच्या सुखा पुढे प्राणप्रिय पत्नीचा त्याग श्रीरामाने केला.महाराज,शरीराचे कार्य उत्तम चालवण्यासाठी मनाला संयमाचा लगाम हवा,तेच स्थान देशाच्या राजकारणात बुध्दीमती महाराणीचे आहे.रतनसिंहांनी नजीक उभ्या असलेल्या पद्मिनीकडे कटाक्ष टाकत म्हणाले.

राणा रतनसिंह थांबले.आणि अविरत टाळ्यांच्या कडकटाने सारा सभा मंडप दुमदुमुन गेला.स्वतः महाराज गंधर्व सेन व्यासपीठावरुन उतरुन रतनसिंहा जवळ जात म्हणाले,हे महावीरा,माझी रुपमती,गुणवान,बुध्दीमान कन्या पद्मिनी आपण स्वयंवरात जिंकली.ती तुम्हाला अर्पण करतो.रिवाजानुसार विवाह सोहळा उद्या संपन्न होईल.जयघोषाचा न थांबणारा नाद सार्‍या सभागृहात निनादत राहिला.

आणि नगारे,सनई,चौघडे वाजू लागले.दोघांवरही फुलांची उधळण झाली.विवाहाच्या पूर्व संधेला मधूर गीते गायली जाऊ लागली.विवाहवार्ता सार्‍या भारतवर्षात पसरली.सिंहलद्वीपची अप्रतिम सौंदर्यवती राजकुमारी पद्मिनी चा विवाहसोहळा सुरु झाला.

सारे सिंहलद्वीप नववधूसारखे सजल होते,सोहळा कितीतरी दिवस चालु होता.नगरातील सार्‍या चुली बंद होत्या.वधूवेषात पद्मिनीचे रुप एखाद्या अग्नीरेखेसारखे लखलखत होते.

राणाजी!माझी लाडकी लेक, काळजाचा तुकडा तुम्हाला दिला आहे. सातसमुद्रापार तुमच्यासमवेत निघाली आहे.तिची आमची भेट परत कधी होईल सांगतां येत नाही.तिला जपा.राणाजी, तिला एवढे प्रेम द्या की,माहेरची आठवण येऊं नये.चंपावतीला पुढे बोलवेना. डोळ्यात आलेले पाणी,कन्येच्या वियोगा च्या कल्पनेने विकल झालेले मुख,जोडले ले हात,त्याहून हळवे शब्द! राणीमां चिंता करुं नका.

क्रमशः