🚩🚩!! महाराणी पद्मिनी !!🚩🚩

भाग - १३.

राणी नागमती अत्यंत अस्वस्थ झाल्या.त्यांची योजना विफल झाली.देऊ केलेले धन नाकारुन वैद्यराजांनी योग्य उपचार करुन महाराणी पद्मिनींना पूर्ण बरे केले.प्रिय दासी कुंजरीला म्हणाल्या, कुंजरीऽ,त्या पद्मिनींचे अस्तित्व मला सहन होत नाहीय,महाराजांचे तिच्या वरील प्रेम,तिचे अपरिमित लावण्य मला सारं सहन करणं कठीण जात आहे.बरं ती सारं समजूनही माझेशी प्रेमाने वागते, तिची सावलीने देखील माझा दाह होतो.

पण राणीसाहेब,पद्मिनींच्या वागण्यात कृत्रिमता,खोटेपणा नाही. तुम्हाला वचन दिल्यापासून त्या व्रतस्थ आहे.महाराजांसमवेत एकांत... कुंजरी तू माझी प्रिय सेविका आहेस,विसरुं नकोस कुंजरी,आपण टाकलेला हा पहिला डाव जरी पूर्णपणे फसला,तरी प्रत्येकवेळी दैव साथ देईलच असे नाही.पण राणीसाहेब, त्यांची ती दासी मनजीत अत्यंत चतूर आहे.तिला मजविषयी संशय..मी तुझ्या पाठीशी असतांना भीती कसली? माझ्या आयुष्यात घुसलेला काटा कायमचा काढण्यास तू मदत केलीस तर,तुझ्या सात पिढ्यांचे कोटकल्याण होईल एवढे धन देईन.तीला फक्त विरुप करायचेय, महाराजांना आकृष्ट करणारे तिचे सौंदर्य नाहीसे करायचे,ज्यामुळे तिचे जीणे सामान्य सेविकेपेक्षाही...

राणीसाहेब,यासाठी पंडित राघव चेतनची मदत घेतली तर?त्यांना महासेना पतीचे पद न दिल्यामुळे ते महाराजांवर नाराज आहे.नागमतींच्या डोळ्यात वेगळीच चमक उमटली.अगऽ मग एकांतात,कुणालाही कळणार नाही अशी त्यांच्याशी भेटण्याची व्यवस्था कर ना..तूं फक्त त्यांना मी बोलावल्याचे सांग,माझा शब्द ते टाळू शकत नाही.कारण एके काळी माझ्या शब्दामुळे महाराज समर सिंगच्या कोपातून त्यांची सुटका केली होती.ते ऋण आहे त्यांचेवर.

त्या रात्री हवेत जास्तच उष्मामुळे राणाजींना तहान लागल्याने जाग आली. ते सज्जात आले.बाहेरचे शांत वातावरण पाहून,पद्मिनीही अशीच झोपली असेल की,आपल्यासारखीच एकांतभेटीत तळमळत असेल?तिच्याशिवाय व्यतीत करावा लागणारा एकएक क्षण त्यांना कठीण वाटू लागला.परंतु स्री केवळ प्रितिचे रुपच नव्हे तर साक्षात संयम! म्हणूनच पद्मावतीदेवीच्या दृष्टांतानुसार ती अजूनही व्रतस्थ आहे.ती आपल्या व चितोडगडाच्या कल्याणास्तव हे व्रत करीत आहे. आपण साथ द्यायला हवी!

तेवढ्यात राजउद्यानाच्या कुंपणा वरुन काळे वस्र लपेटलेली एक व्यक्ती राजप्रासादाच्या द्वाराकडे लपत छपत जातांना राणांना दिसली. कोण आहे? राणाजींचा आवाज वातावरणात घुमल्या बरोबर द्वाररक्षकं त्या व्यक्तीच्या मागे धावले.पण काळे वस्र फेकून ती व्यक्ती दिसेनासी झाली.महाराज, कोण होतं ते नाही कळले,निराशेने रक्षक येऊन म्हणाला.तो चोर नक्कीच नसावा,त्याची चाल परिचित वाटली.नक्कीच तो राजप्रासादातल्या कुणातरी व्यक्तीला गुप्तपणे भेटायला आली असावी.कोण असेल?कोणाला भेटायला गुप्तपणे आणि कोणत्या हेतूने आला असेल?

राणांजीच्या मनाला बोचणारा प्रश्न मात्र अनुत्तरीतच राहिला.

दुसर्‍या दिवशी राणाजी आणि महाराणी पद्मिनी पुष्पकुंजात बसले होते. इकडच्या तिकडच्या गप्पा झाल्यावर, गंभीर स्वरात राणाजी म्हणाले, कांही गोष्टी तुमच्या कानावर असाव्यात म्हणून इथे आणले,काल रात्री घडलेल्या घटने बद्दल सांगून म्हणाले,तुमच्या सुरक्षितते विषयी मन चिंतित झाले.महाराज, माझी चिंता करुं नका.मी अगदी निद्रेतही बेसावध नसते.माझी तलवार नेहमी माझ्याजवळ असते.शिवाय माझ्या स्री सेनेमधील माझ्या शस्रसज्ज सख्या आसपास असतात.

पद्मिनी मला राघव चेतनवर संशय आहे. महासेनापतीपद न मिळाल्यामुळे तो फार दुखावल्या गेला आहे.तो माझ्या जवळचा मित्र असल्या मुळे मी त्याचा स्वभाव चांगल्याप्रकारे परिचित आहे.तो अत्यंत तापट,तीव्र संतापी,मनचंचल,बुध्दी अस्थिर,धन आणि सन्मानाचा त्याला अनावर लोभ आहे.त्याच्यात असलेल्या कलागुणां बरोबर तलवार बहाद्दर देखील आहे. युध्दनीतीचे त्याला उत्तम ज्ञान आहे.कांही युध्दात त्याच्या पराक्रमाने व धाडसी निर्णयाने विजय सुध्दा प्राप्त झाला होता. पण त्याच्यातील गुणांपेक्षा दोष अधिक तीव्र आहेत.तो महासेनापती पदासाठी कधीच योग्य नव्हता. पद न मिळाल्याने तो नाराज आहे.मला भय वाटते की, त्याच्या या अस्थिर मनःस्थितीत कुणी शत्रू त्याला हाताशी धरुन कांही अनर्थ घडवून आणेल...,!

तेवढ्यात नखशिखांत काळी वस्रे घातलली व्यक्ती तलवार उपसून राणांजी कडे येतांना पद्मिनींना दिसल्याबरोबर सरोवराकडे बघत असलेल्या राणाजींना सावध करायलाही अवधी नव्हता.त्यांनी क्षणही न गमावता,तिथेच पडलेला दगड उचलून त्या व्यक्तीच्या मस्तकाचा नेम धरुन भिरकावला,मस्तकावर अचूक झालेल्या प्रहाराने हातातील तलवार निसटली व तोल जाऊन,मस्तक धरुन खालीच बसला.धावत आलेल्या रक्षकांनी त्याच्या चेहर्‍यावरचा बुरखा काढला.राणाजींचे भय खरे ठरले.व्यथित स्वरात राणा म्हणाले, राघव चेतन तुम्ही असे करायला नको होते....

क्रमशः