🚩🚩!! महाराणी पद्मिनी !!🚩🚩

भाग २८.

पण महाराणी! काका चिंता करुं नका.चितोडगडमधून निघणार्‍या या ५० पालख्यांमधे महापराक्रमी,निष्ठावान वीर असतील.आमच्या भेटीस उत्सुक असले ला तो नीच,त्याच्या तळावर यांना सहज प्रवेश देईल.आणि काका,एकवेळ आपले वीर शत्रूगोटात शिरल्यावर काय करायचे हे सांगायलाच नको.राणाजींची सुटका व त्याचा मृत्यु दोन्हीही शक्य होईल.त्या क्षणभर थांबल्या.दुःखाने शोकाकुल झालेल्या राजमाता आणि नागमतीकडे पाहत म्हणाल्या, महाराज सुरक्षित येतील हा या पद्मिनीचा शब्द आहे,वचन आहे.साक्षात आकाशवाणी व्हावी तसे ते शब्द ऐकून वीरांमधे उत्साह संचारला.

महाराणी केवढे मोठे संकट धैर्याने सावरले तर आहेच,परंतु योग्य खेळी खेळून खिलजीसारख्या बलाढ्य शत्रूला नामोहरण करण्याची ही योजना खरोखर उत्कृष्ट आहे.अत्यंत मुत्सद्दी आणि अनुभवी राजकारण पटूच अशी खेळी खेळू शकतो. महाराणी! फक्त एक विनंती आहे, गोराकाका म्हणाले, महाराणी पद्मिनींच्या रत्नजडीत सजवलेल्या पालखीत बसण्याचा सन्मान मलाच मिळावा....काका,तुमच्यावर माझा पूर्ण विश्वास आहे. काका,५० वीरां चे शस्रसज्ज पथक त्वरेने तयार करा..

महाराणी पद्मिनींची पालखी प्रथम राणांजींची भेट घेण्यास जाईल ही अट मान्य असेल तरच पालखी खिलजीच्या तळावर येईल हे कळवा.महाराणी सर्व आपल्या आज्ञेप्रमाणे होईल. जय एकलिंगजीऽऽ! अनुज्ञा घेऊन सारे बाहेर पडले.खूप करायचे होते आणि वेळ कमी

चितोडगडचे सातही दरवाजे उघड ल्या गेले.सेनापती अर्जुनसिंहाचा अश्व शंभर सैनिकांच्या पथकासह खिलजीच्या तळाकडे निघाला.पांढर्‍या रंगाचे तहाचे निशाण घेतलेला घोडेस्वार सेनापतीच्या पथकापुढे होता.सुवर्णाच्या मोठमोठ्या थाळ्यांमधे उत्कृष्ट मिठाई,अत्यत मोल्य वान नजराणे घेतलेले विशेष सेवक होते. उत्तम अरबी घोडे व हत्ती त्याला नजराणा देण्यासाठी सोबत घेतले,५० देखण्या पालख्यांनी वेढलेली महाराणीची सुवर्ण मंडीत पालखी भोयाच्या रुपामधे सशस्र सैनिक वाहत होते.

पायथ्याशी खिलजीचे सशस्र सैनिक महाराणीच्या स्वागतासाठी उभे होते. दिलावरसिंंग पुढे येऊन सेनापती अर्जुनसिंहाला कुर्निसात करुन विचारले, महाराणी पद्मिनी? प्रतिक्षेत थांबलेल्या पालख्यांकडे निर्देश करुन परत फिरले. त्या विशेष पालख्या दिलावरसिंगच्या मागे गेल्या आणि महाराणी पद्मिनींची सुवर्णमंडित पालखी,जिथे राणाजींना कैद करुन ठेवले होते त्या शिबिराकडे गेली.

महाराणीजी,आपकी शर्तके अनुसार राजासाबकी आखरी मुलाकात किजिये.आम्ही आमच्या शिबिरात आपली प्रतिक्षा करतो असे म्हणून खिलजी शिबिराबाहेर निघून गेला. महाराणी आम्ही तुमचे अपराधी आहोत..

महाराज आपल्याकडे वेळ फार थोडा आहे.त्वरा करा.महाराणींच्या पालखीतून स्रीवेषात सशस्र गोराकाकां ना उतरतांना बघून राणाजी थक्क झाले. भोयांची वस्रे राणाजींच्या हाती देत म्हणाले,दरवाजाजवळ रामरजत आपला लाडका शुभ्र अश्वाला घेऊन उभा आहे. कुणाला शंका येण्यापूर्वी बाहेर पडा.पण काका...आमची चिंता करु नका. महाराणींच्या आज्ञेप्रमाणे त्यांच्या सख्यां च्या वेषात निवडक ५० खंदे वीर खिलजीच्या तळावर उपस्थित आहे. आपण इथून बाहेर पडले की,खिलजीचा खात्मा करुनच चितोडगडावर परत येतो. आपण लवकर निघावे,आपले दर्शन होई पर्यंत महाराणींनी अन्नपाणी वर्ज्य केले आहे.राजमाता व नागमती देवीही चिंतेत आहे.गोरोकाकांनी त्यांचे बंधन तोडून त्यांना मुक्त केले.राणाजींनी अंगावर वस्रे चढविले.क्षणभरं थांबून म्हणाले,काका स्वतःला जपा.भलते साहस करुन जीव धोक्यात घालू नका.राणाजी तुम्ही लाखां चे पोशिंदे आहात.तुमच्यासाठी प्राण गमावतांनाही आनंदच वाटेल.तुमचे भाग्य थोर म्हणून तुम्हाला पद्मिनी प्राप्त झाल्या.त्यांना सांभाळा.दोघांनी गळाभेट घेतली व अश्रू पुसत राणाजी बाहेर पडले

अल्लाउद्दीन आपल्या सशस्र पाहर्‍याच्या शिबिरात महाराणींची वाट बघत होता.त्याच्या सुरक्षादलाचा प्रमुख इबादतखान स्वतः जागरुकतेने फिरत होता.महाराणी पद्मिनींची पालखी येत असलेली दिसल्याबरोबर तो कुर्निसात करुन मागे सरकला,त्याचवेळी त्याच्या डोक्यावर प्रहार होऊन खाली कोसळला.तीच गत तंबूभोवती गस्त घालणार्‍या दहाही पहारेदारांची झाली.

क्रमशः