🚩🚩!! महाराणी पद्मिनी !!🚩🚩

भाग - १९.

एक दिवस एकातांत महाराणी पद्मिनी आणि राणा गप्पा मारीत बसले होते.बाजुला मंचकावर कंवलजित व नागसेन एकमेकांच्या मिठीत शांत, निरागसपणे झोपलेल्या मुलांना कुरवाळी त पद्मिनी म्हणाल्या,अगदी राम लक्ष्मणा सारखे व त्यांची काळजी घेणारा थोरला भाऊ शोभेल असा बादल,यांचे निरतिशय प्रेम बघून मी अतिशय तृप्त झाले.आतां देवाकडे मागण्यासारखं कांही उरलं नाही.

खरं सांगू महाराणी,कित्येकदा मन भयभीत व्हायचे,वाटायचे सातासमुद्रा पार तुम्हाला तुमच्या मातापित्यांपासून एवढ्या दूरवर उचलून आणले,सारे सुख देण्याचे वचने खरी ठरतील की नाही ही धास्ती सतत मनांत असे.राजपूत राजाचे वचन कधी खोटे ठरेल का?पण महाराणी तुम्ही आम्हाला मनापासून साथ दिली. राणी नागमती सारख्या अहंकारी स्री ला जिंकलेस.साक्षात देवी लक्ष्मीच तुमच्या पावलांनी चितोडगडवर अवतरली. चितोडगड समृध्द झाले.तुम्ही आल्या पासून राज्यावर कोणतेही संकट आले नाही.

नाही महाराज याचे सारे श्रेय तुम्हाला आहे.प्रजेला नियोजनाची शिस्त लावल्यामुळे,धनधान्याची योग्यप्रकारे साठवणूक करणे,जलवाहिण्या बनवल्या मुळे स्रीयांचे पाणी भरण्याचे कष्ट कमी झाले.प्रशस्त रस्ते,वृक्ष लागवडीमुळे पांथस्थांची सोय,ठीकठीकाणी पानपोया हे सर्व तुम्ही केल्यामुळे आज चितोडगड वासी आनंदी,समाधानी व सुखी झालेत महाराणी तुमच्यासारखी नव्हे तुम्हीच आम्हाला जन्मोजन्मी पत्नी म्हणून लाभाव्यात.महाराणींचे गाल आरक्त झाले.मी पण ईश्वराकडे हीच प्रार्थना करीत असते.

महाराणी पद्मिनीकडे असंख्य दासदासी होत्या.त्या प्रत्येकाची त्या आस्थेने चौकशी करीत असत.गेल्या दोन दिवसांपासून सुनहरी नांवाची दासी कां आली नाही म्हणून जयंती दासीकडे चौकशी केल्यावर कळले की,सुनहरीचा नवरा अतिशय संशयी असून तिने अर्थाजनासाठी घराबाहेर पडलेले त्याला आवडत नाही.छोट्या छोट्या कारणांवरुन तिला मारझोड करतो.तीला मी बोलावले म्हणून निरोप दे! जयंती निघून गेल्यावर, पद्मिनी स्वतःशीच म्हणाल्या,स्रीयांचे जगणे सुसह्य व्हावे या दृष्टीने कठोर पावले उचलावे लागतील.त्यासाठी साम, दाम,दंड कोणताही उपाय करावा लागले तरी चालेल.

सुनहरी तुझी कांहीही चुक नसतांना कां अन्याय सहन करतेस? तूं तुझ्या पती समोर शांतपणे,पण ठामपणे मत मांडून,तू मिळवलेल्या पैशाने संसारा ला कसा हातभार लागतो हे नीट समजावून सांग.मी तुझ्या पाठीशी आहे. आणि राजमहालात काम करण्याची माझी आज्ञा आहे असेही तुझ्या पतीला सांग.आपण माझ्या पाठीशी आहात याने माझे बळ वाढले.हे सर्व घडत असतां राणी नागमती तिथेच होत्या.म्हणाल्या, पद्मिनी तुमचा पराक्रम,ज्ञान, आणि संयम शिवाय आत्मविश्वास यामुळेच तुमच्या अलौकिक सौंदर्यात भरच पडते.

पद्मिनी म्हणाल्या,चितोडगडाच्या प्रत्येक स्रीमनांत आत्मविश्वास जागवायचाय!आपल्या आजुबाजुचे जग वेगाने बदलत आहे.संकटांची वादळे भोवती घोंगावत आहेत.मुघलांच्या सतत स्वार्‍यांनी राजपूताना त्रस्त झालाय.आतां स्रीने मान खाली घालून बसण्याचे दिवस सरले.वेळ पडली तर हाती तलवार घेऊन चितोडच्या रणरागिनीने आपल्या पती, पुत्र,भावाच्या खांद्याला खांदा लावून विजेसारख्या लवलवत, तेज तलवारीने शत्रू कापून काढावा,बुरजावरच्या तोफा उडवाव्यात हे धारिष्ट्य त्यांच्या मनांत जागवायला हवे.

कांही दिवसांनी महाराणी पद्मिनी च्या नेतृत्वाखाली चितोडची स्रीसेना उभी राहिली.त्या स्वतः युवतींना तलवालीचे धडे देतच,पण बादल,गोराकाका आणि राणा रतनसिंहही या स्रीसेनाला वेळ देत. नागमतीदेवी या स्रीसेनेच्या प्रमुख होत्या. चितोडच्या अंतर्गत रक्षणाचे कार्य या स्रीसेनेकडे सोपवण्यात गेले.एकदा भगवान एकलिंगजींच्या मंदीरावर चोरांनी छुपा हल्ला करुन लूटु पाहणार्‍या टोळीला या स्रीसैन्याने चांगलाच धडा शिकवला.

आज महाराणी पद्मिनी सार्‍या चितोडचा अभिमान आहे.चितोडच्या घरां घरात त्यांची सन्मानाने पुजा केली जाते. खरच किती अल्पावधित सारे घडून आले सिंहलद्वीप वरुन आलेली राजकुमारी, स्वतःच्याच माणसांकडून होणार्‍या विरोधाने कोमेजल्या,पण न हरता, न थकता त्यांनी स्वतःचे जग बदलून टाकले

क्रमशः