🚩🚩 *!! महाराणी पद्मिनी !!*🚩🚩

*भाग - ७.*

देखणा चितोडगड बघतांना रचनाकाराने निसर्गातील संपदेचा पुरेपूर वापर केलेला दिसून येत होता.पायथ्या पासून मुख्य प्रवेशद्वारापर्यंत भव्य अत्यंत मजबूत त्यावर लोखंडी खिळे बसवलेले, तोफेच्या गोळ्यांनाही दाद न देणारे, लोखडी कड्या अत्यंत मजबूत दरवाजे होते.सुर्यास्त होताच,भल्या मोठ्या लोखंडी अडण्या लावून बंद केल्या जात होते.कडेकोट बंदोबस्त होता.आणि प्राण पणाला लावणारे सुरक्षादल तैनात होते. पद्मिनी मोठ्या उत्सुकतेने सारे निरखित होती.

राणीसाहेब,फार प्राचिनकाळी मौर्य राजवंशातील मध्यमा नगरीचे राजा चित्रागंद या डोंगरगडाच्या प्रेमात पडले. त्यांनीच या विशाल पर्वतावर हा किल्ला बांधला.त्या चित्रकुटाचेच नांव पुढे चितोडगड झाले.महाराज चित्रगंदाच्या या गडावर विद्वान ब्राम्हण,कलाकार,कष्ट करी जनता रहायला आल्यावर लोकांना रहायला गड कमी पडू लागल्यामुळे गडा खाली वस्ती करुन राहू लागले.आणि सर्वदूरवर चितोडगड नगरी वसली.पुढे बाप्पा रावळांनी मौर्य राजयघराण्यांतील राजा मानसिंगाचा पराभव करुन गड हस्तगत केला.तेव्हापासून आजपर्यंत सुमारे ७०० वर्षे हा चितोडगड रावळ राजवंशाचा सन्मान ठरला आहे.पुढे प्रत्येक राजाने आपल्या आवडी व सोयी प्रमाणे गडावर विविध महाल,मोठाले स्तंभ,मंदिरे,बाजारपेठा,क्रीडा संकुले आणि नागरीकांसाठी घरे व प्रशस्त इमारतीही बांधल्या.आजवर या गडाच्या लौकिकात आणि सौंदर्यात नित्यनूतन भरच पडत गेली.विशाल अशा सात मजली मनोर्‍याकडे संकेत करत राणाजी म्हणाले,हा कीर्तीस्तंभ!भगवान आदि नाथजींची अत्यंत देखणी शिल्पे चारही दिशांनी या मनोर्‍यावर रोखली आहे. गेल्या शतकांत दिगंबर जैन संप्रदायातील एका भक्तराजाने हा स्तंभ इथे करवला. राजवंशाने हा सन्मान मोठ्या अभिमाना ने जपला आहे.

गडाच्या मुख्य दाराशी स्वतः राज माता सरस्वतीदेवी उभ्या होत्या.पद्मिनींने त्यांना वाकून नमस्कार केला.मस्तकावर अक्षता उधळत राजमाता म्हणाल्या,जसं तुझं रुप,तसचं वर्तन मनाला सुखद, प्रसन्न वाटणारे....

गडाच्या प्रवेशदारापासून राज महालापर्यत फुलांच्या पायघड्या घातल्या होत्या.दुतर्फा प्रजा आपल्या आवडत्या राणावर व जिंकून आणलेल्या रुपसंपन्न नववधूवर फुलांचा वर्षाव करीत होते.शहनाईचे मधूर स्वर कानाला सुखवित होते.आपलेपणाची एक वेगळी भावना व आतां हेच आपले घर,हीच आपली कर्मभूमी राणी पद्मिनींच्या मनात जागत होती.अक्षदांनी भरलेले सुवर्णपात्र पद्मिनींनी ओलांडून महालात प्रवेश केला राजवंशाच्या लक्ष्मीची कुंकुमचिन्हे चितोडगडच्या राजप्रसादात उमटत होती.

पद्मिनी पहाटेच उठल्या.उमलल्या फुलासारखा चितोडगड सुंदर,ताजा दिसत होता.त्या मनजीतला म्हणाल्या, आपल्या सिंहलद्विपापेक्षाही चितोडगड अधिक सुंदर आहे.चल मनजीत,नव्या आयुष्याची व पहिल्या सुरुवात,राजमाते च्या आशिर्वादाने सुरु करुं या!असे म्हणून त्यांनी राजमातेच्या कक्षात प्रवेश केला.त्यांच्या कक्षात भगवान एकलिंगजीचे स्वतंत्र मंदिर होते.नित्य पुजापाठ झाल्याशिवाय त्या पाण्याचा थेंबही घेत नसत.पद्मिनींना बघताच राज माता म्हणाल्या!ये मुली...कसलाही संकोच करुं नकोस.प्रथम भेटीतच राणी पद्मावती सुखावल्या.

पद्मिनीसाठी सारेच नवे होते.हा गड,महाल,सेवक सेविका,दासदासी, माणसे,नियम,पध्दती तरीही आपलेसे वाटणारे...पद्मिनी सारे समजावून घेत होत्या.नागमतींना नटण्यामुरडण्याची अतिशय आवड.देशोदेशींच्या दुर्मिळ वस्तुंनी त्यांचा कक्ष सजलेला होता.त्यांनी पद्मिनींना घागरा,चुनरी,अलंकार भेट देत म्हणाल्या,आता तुम्ही आलांत,राणाजींची आम्हाला काळजी नाही.

मनजीत पद्मिनींना म्हणाली,मला राणी नागमतीचे रुप उग्र वाटले.त्यांच्या डोळ्यात असूया,सवतीमत्सराची गडद झाक दिसली.राजकुमारी,त्यांचेपासून सावध असा.नागमतीच्या सोनसळी सौंदर्यात क्रूर नागिनीचे कडवट जहर लपलेले,मन काजळलेले स्पष्ट जाणवले. होईल कांही दिवसांनी ठीक.कुणाही स्री ला आपल्या पतीत वाटेकरी झालेलं पचवायला थोडा अवधी लागतो.पण चितोडच्या या राणीवशात मोकळेपणा नाही.त्यांच्या दासी गुप्तपणे फिरत असतात.त्यांची मर्जी संपादन करण्या साठी खोटेनाटे सांगावे लागतात.मनजीत मला हे सारे कळते,पण रुचत नाही.ही कटूता संपवण्याचा मी प्रयत्न करेन.नंतर नागमतीसह पद्मिनी समिध्देश्वराच्या दर्शनाला निघाल्या.मंदिरातील महादेवा ची पिंड बघत त्या नागमतीला म्हणाल्या, देवी,हे मंदिर फारच सुंदर आहे.प्रत्यक्ष परमेश्वर पाठीशी असल्याचा भास होतो. होय! हे फार पुरातन मंदिर आहे.

क्रमशः